เคยตั้งคำถามกับตัวเองไหม ว่าจริงแล้วเราเป็นคนกลุ่มไหนกันแน่?
แน่นอนว่าไม่มีใครที่อยากจะที่อยากจะเป็นคนในกลุ่มแรกซึ่งจมอยู่กลับความฝันที่ไม่มีวันเป็นจริง แต่ในความเป็นจริง คนเรามักไม่รู้ว่าตัวเองนี่แหละ ที่เป็นคนสร้างกรงขังขนาดใหญ่ เพื่อพันธนาการตัวเองไม่ให้โบยบินไปสู่ที่หมายปลายทางได้
เพราะว่าเมื่อเกิดอุปสรรค คนบางคนจะทำตัวเป็น “นักโทษ” คิดทันทีทันใดว่าปัญหาเหล่านั้นไม่ได้เกิดจากตัวเอง แต่เป็นเพราะโชคชะตา ฟ้าฝน และผู้คนไม่เป็นใจ ในขณะที่ “นัก(แก้)ไข” ซึ่งเป็นคนอีกแบบนั้น จะย้อนมองดูว่าตัวเองก่อนว่าสามารถทำอะไรได้บ้าง เพื่อรับมือและพยายามปลดล็อกปัญหาที่เกิดขึ้น จนมุ่งไปสู่ ความฝันที่ตั้งใจไว้และทำให้มันกลายเป็นความจริงให้ได้ในวันใดวันหนึ่ง
เพราะฉะนั้น “นักโทษ” จึงกลายเป็น นักโทษอย่างแท้จริง เพราะคนพวกนี้ยังคงโทษสิ่งอื่นๆ อยู่อย่างนั้น
วันแล้ว...วันเล่า... จนขังตัวเองอยู่ใน ”คุกแห่งความคิด” ที่ไม่มีทางออก และแน่นอนว่าในวันหนึ่ง
เขาจะรู้สึกสิ้นหวัง จนละทิ้งสิ่งที่ เรียกว่า “ความฝัน” ให้มันเฝ้ารอเจ้าของผู้ซึ่งไม่สามารถมาถึงมันได้ตลอดกาล
แทบไม่น่าเชื่อว่า ผลลัพธ์สุดท้ายที่แตกต่างกันอย่างมหาศาลนี้ เกิดจากกระบวนการคิดของคนเราที่มีความแตกต่างกันแค่ๆเล็กน้อยเท่านี้เอง ก่อนที่มันจะก่อให้เกิดการกระทำที่แตกต่างกัน จนทำให้ไม่ใช่คนทุกคนที่จะไปถึงความฝันที่แต่ละวาดหวังไว้
ถึงตรงนี้ ขอย้อนถามอีกอีกครั้งว่า คุณรู้ตัวเองหรือยังว่าคุณเป็นคนกลุ่มไหน
